Once upon a time in Indonesia...| Arrival Surabaya
Door: Carmen Uyterlinde
Blijf op de hoogte en volg Carmen
08 Juli 2016 | Indonesië, Soerabaja
08-07-2016
En dan is het moment daar: je zwaait je ouders en broer uit en vertrekt naar een land hier heel ver vandaan. Indonesië.
Singapore Airlines staat bekend om luxe vliegreizen en dit werd bevestigd toen ik bij binnenkomst in het vliegtuig de 'First class' zag zitten. De stewardessen van Singapore Airlines dragen barok-achtige kokerrokken met colbertjes. Het zien van deze kleding geeft me al het gevoel dat ik me in het buitenland waan. Het ontbijt in het vliegtuig bestond uit een warme maaltijd en ik koos voor de westerse variant: scrumbled eggs met bacon.
Het innovatieve aan de schermen in het vliegtuig vond ik de film van de vliegreis. Deze liet precies zien hoe we vlogen en waar i.v.m. turbulentie een kleine omweg was gemaakt. De vliegreis verliep heel voorspoedig.
Aangekomen op het vliegveld van Singapore heb ik bij gate F42 op het volgende vliegtuig gewacht. Het vliegveld van Singapore heeft overigens een oude, knusse uitstraling door het roodoranje vloerbedekking. Tijd voor vliegreis 2!
09-07-2016
In het vliegtuig aangekomen kwam ik erachter dat er een vrouw - die eerder had voorgedrongen in de rij - op mijn windowseat was gaan zitten. Alvorens in Nederland was ik erg verheugd geweest over mijn plekje aan het raam. Ik twijfelde of ik m'n stoel zou opeisen, maar bedacht me. Hoe mooi is het om te genieten van elk moment dat deze vrouw daar zit en geniet van het uitzicht uit het raam of kan slapen tegen de zijkant. Dit deed ik ook: simpelweg de ander het beste gunnen. Ik wil tijdens mijn verblijf veel onbaatzuchtige keuzes maken en werken aan een gezonde en goede persoonlijke ontwikkeling.
Aangekomen op het vliegveld van Surabaya viel het me alweer op dat er maar een héél klein percentage mensen met een blanke huid aanwezig was. Ik vind Indonesische mensen prachtig! Ze stralen veel vriendelijkheid uit. Na de lange reis ben ik naar het toilet gegaan en heb me daar even opgefrist. Voor 130.000 rupiah werd ik met de taxi naar de Petra University gereden. Ik reed mee en keek mijn ogen uit! Overal op de weg trokken verkeerssituaties mijn aandacht. Zoveel brommertjes, scooters en auto's kruisten elkaar rakelings.Kinderen zaten zonder helm en met slippers en korte broek bij hun ouders op de brommer. Er reden bussen rond zonder deuren. Kortom: een verkeerschaos.
Uit de huizen kon ik niet een bepaalde bouwstijl halen. Ik zag zoveel verschillends: huizen met daken bestaande uit golfplaten, hele kleine winkeltjes die frisdrank verkopen en een hoop bejaks: mannen in kleine fietswagens.
Afgezet bij het hotel kwam ik Marieke, Judith, Amy en Aimée tegen. De kamer waar ik mocht verblijven vond ik echt prachtig, maar ik crepeerde van de warmte toen ik eenmaal op bed lag. Het was ontzettend wennen. Ik lag daar naar adem snakkend en zonder water, want dat was op en uit de kraan drinken is gevaarlijk in Surabaya/ Indonesië.
Gelukkig zijn Amy, Judith en ik water gaan kopen en lieten zij zien waar de airco in mijn kamer verstopt zat :). Dat was gelijk stukke beter. Ik kon weer ademen.
In de avond zijn we met een groepje door de taxi naar City of Tomorrow gereden waar ik de allerheetste pasta ooit heb gegeten. Werkelijk: mijn mond stond in vuur en vlam. Voor het avondeten had ik al 3 uur bijgeslapen van de vliegreis en ook na het avondeten sliep ik als een roosje. Rond een uur of 4 in de nacht klonk er een vreemd - maar direct te plaatsen - geroep. De moskee bracht een islamitisch gebed door speakers.
11-07-2016
De dag dat Theresia een vis bestelde. Deze vis bleek niet zoals in Nederland een mooi uitgesneden stukje zalm te zijn. Ik heb in een deuk gelegen. De vis stond rechtop met tanden, ogen, alles erop en eraan. Er zat meer graat dan vlees aan, maar Theresia's verbazing was het waard.
https://www.youtube.com/watch?v=iQXiKpK8P7Y&t=3s
En dan is het moment daar: je zwaait je ouders en broer uit en vertrekt naar een land hier heel ver vandaan. Indonesië.
Singapore Airlines staat bekend om luxe vliegreizen en dit werd bevestigd toen ik bij binnenkomst in het vliegtuig de 'First class' zag zitten. De stewardessen van Singapore Airlines dragen barok-achtige kokerrokken met colbertjes. Het zien van deze kleding geeft me al het gevoel dat ik me in het buitenland waan. Het ontbijt in het vliegtuig bestond uit een warme maaltijd en ik koos voor de westerse variant: scrumbled eggs met bacon.
Het innovatieve aan de schermen in het vliegtuig vond ik de film van de vliegreis. Deze liet precies zien hoe we vlogen en waar i.v.m. turbulentie een kleine omweg was gemaakt. De vliegreis verliep heel voorspoedig.
Aangekomen op het vliegveld van Singapore heb ik bij gate F42 op het volgende vliegtuig gewacht. Het vliegveld van Singapore heeft overigens een oude, knusse uitstraling door het roodoranje vloerbedekking. Tijd voor vliegreis 2!
09-07-2016
In het vliegtuig aangekomen kwam ik erachter dat er een vrouw - die eerder had voorgedrongen in de rij - op mijn windowseat was gaan zitten. Alvorens in Nederland was ik erg verheugd geweest over mijn plekje aan het raam. Ik twijfelde of ik m'n stoel zou opeisen, maar bedacht me. Hoe mooi is het om te genieten van elk moment dat deze vrouw daar zit en geniet van het uitzicht uit het raam of kan slapen tegen de zijkant. Dit deed ik ook: simpelweg de ander het beste gunnen. Ik wil tijdens mijn verblijf veel onbaatzuchtige keuzes maken en werken aan een gezonde en goede persoonlijke ontwikkeling.
Aangekomen op het vliegveld van Surabaya viel het me alweer op dat er maar een héél klein percentage mensen met een blanke huid aanwezig was. Ik vind Indonesische mensen prachtig! Ze stralen veel vriendelijkheid uit. Na de lange reis ben ik naar het toilet gegaan en heb me daar even opgefrist. Voor 130.000 rupiah werd ik met de taxi naar de Petra University gereden. Ik reed mee en keek mijn ogen uit! Overal op de weg trokken verkeerssituaties mijn aandacht. Zoveel brommertjes, scooters en auto's kruisten elkaar rakelings.Kinderen zaten zonder helm en met slippers en korte broek bij hun ouders op de brommer. Er reden bussen rond zonder deuren. Kortom: een verkeerschaos.
Uit de huizen kon ik niet een bepaalde bouwstijl halen. Ik zag zoveel verschillends: huizen met daken bestaande uit golfplaten, hele kleine winkeltjes die frisdrank verkopen en een hoop bejaks: mannen in kleine fietswagens.
Afgezet bij het hotel kwam ik Marieke, Judith, Amy en Aimée tegen. De kamer waar ik mocht verblijven vond ik echt prachtig, maar ik crepeerde van de warmte toen ik eenmaal op bed lag. Het was ontzettend wennen. Ik lag daar naar adem snakkend en zonder water, want dat was op en uit de kraan drinken is gevaarlijk in Surabaya/ Indonesië.
Gelukkig zijn Amy, Judith en ik water gaan kopen en lieten zij zien waar de airco in mijn kamer verstopt zat :). Dat was gelijk stukke beter. Ik kon weer ademen.
In de avond zijn we met een groepje door de taxi naar City of Tomorrow gereden waar ik de allerheetste pasta ooit heb gegeten. Werkelijk: mijn mond stond in vuur en vlam. Voor het avondeten had ik al 3 uur bijgeslapen van de vliegreis en ook na het avondeten sliep ik als een roosje. Rond een uur of 4 in de nacht klonk er een vreemd - maar direct te plaatsen - geroep. De moskee bracht een islamitisch gebed door speakers.
11-07-2016
De dag dat Theresia een vis bestelde. Deze vis bleek niet zoals in Nederland een mooi uitgesneden stukje zalm te zijn. Ik heb in een deuk gelegen. De vis stond rechtop met tanden, ogen, alles erop en eraan. Er zat meer graat dan vlees aan, maar Theresia's verbazing was het waard.
https://www.youtube.com/watch?v=iQXiKpK8P7Y&t=3s
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
