Het dorp ontmoeten: Lebaksari!
Door: Carmen Uyterlinde
Blijf op de hoogte en volg Carmen
12 Juli 2016 | Indonesië, Lebaksari
12-07-2016
We hebben een échte Indonesische markt bezocht. Een markt in een gebouw, bestaande uit twee delen. Het oude gedeelte vol kleine kraampjes en het nieuwe gedeelte dat zou de Bijenkorf had kunnen zijn. In het oude gedeelte waren allemaal smalle straatjes gevuld met typische streekproducten. Ik genoot van alle prikkels: de kleuren en geuren die op me afkwamen.
Gemma en ik zijn bij een eettent gaan zitten, genaamd 'Gili'. Daar probeerden we een aantal nieuwe hapjes uit. Bij elkaar kostte het niet meer dan 2 euro, ongelooflijk...
Terug in de bus reden we richting het zwembad. Wat een hemelse plek was dat! De middag bestond uit zwemmen, kaartspelletjes en pizza eten.
13-07-2016
Op een groen grasveld hebben we met alle studenten bij elkaar de groepsfoto gemaakt. De foto werd van bovenaf genomen, omdat we gezamenlijk de letters COP vormden.
In de ochtend hebben we in de Petra Kristian University de projecten doorgenomen die we gaan uitvoeren in de Indonesische dorpen. In een klein zaaltje moesten we onze projecten voorleggen. Er werd enthousiast op de muzieklessen en Engelse lessen gereageerd. Ten slotte zijn we buiten aan een spelletjestraject gestart. Het eerste spel was een vorm van estafette waarbij een natte handdoek moest worden doorgegeven. Aan het einde van de rij moest de handdoek worden uitgewrongen tot de emmer vol was en het pingpong balletje er uit/ over stroomde.
Na alle spellen waarbij we een bal met hoofden door moesten geven, een lange stok door hoepels moesten doorgeven en een weg geblinddoekt moesten afleggen, zijn we terug naar het hotel The Square gegaan.
In de avond ging de openingsceremonie in de Petra Kristian University van start. Wat was het heerlijk om al die verschillende culturen te zien, maar vooral om met onze eigen groep op het podium te staan. Samen met Guusje en Theresia zong ik het lied 'Leun op mij' van Ruth Jacot. Een gevoelig en rakend nummer.
14-07-2016
Een speciale dag vandaan! We gaan naar onze dorpen toe. Al vroeg in de ochtend zijn we opgestaan om te ontbijten en de backpacks beneden klaar te zetten. Een apart idee dat we elkaar voor een langere tijd niet zullen zien. Het is mijn wens om van betekenis te zijn voor de mensen om mij heen tijdens deze reis.
De busrit was een sauna, waarin zelfs slapen door alle hobbels moeilijk ging. Toen we ontdekten dat het beter ging met het raampje open was de rit meer draagbaar. Tijdens een pauze maakten we een openingsceremonie mee in Mojokerto waarbij we met een aantal belangrijke figuren op de foto werden gezet. Na het afscheid nemen van de andere studenten gingen we nu dan toch écht naar de dropen. Wat was ik nieuwsgierig naar hoe het zou zijn!
De weg die we aflegden vertelde ons dat we de bewoonde wereld al ver achter ons hadden gelaten. Toen kwamen we aan bij de entree van ons dorp Lebaksari. Uit de gekleurde huisjes keken we blije en nieuwsgierige gezichten ons aan. Het busje stopte en we werden gedropt bij een soort overdekte plek. Als eerste werd ik naar mijn huis gebracht en Melissa - student aan de Petra Kristian University - en haar lerares gingen mee.
Toen ik het huis binnenkwam schrok ik onverwacht toch van wat ik aantrof. Het dak was los van de muren, er was veel rommel, weinig meubilair en de badkamer was...even slikken. Toch wist ik dat ik deze gevoelens van shockeren en verbijstering het beste zo snel mogelijk aan de kant kon schuiven. Dit is hoe het is. Een gek idee dat ik ook hier geboren had kunnen worden. Ook vielen de tjiktjaks direct op, omdat deze kleine hagedisjes overal op de muur kropen.
We hebben gezamenlijk avond gegeten en het was fijn om te merken dat de lerares goed Engels sprak. Het communiceren met de anderen verliep nog moeizaam. Ook het eten was even wennen, erg pittig, maar die lieve Indonesische lerares ontfermde zich over mij. Dat was rustgevend. De muggen hadden namelijk - zo goed als - mijn benen lek geprikt. Daar kreeg ik vervolgens een allergische reactie op en overal verschenen grote rode schijven. Het was fijn dat Ekadewi (lerares) allerlei zalfjes bij zich had die de allergische reactie zou verminderen.
We hebben een échte Indonesische markt bezocht. Een markt in een gebouw, bestaande uit twee delen. Het oude gedeelte vol kleine kraampjes en het nieuwe gedeelte dat zou de Bijenkorf had kunnen zijn. In het oude gedeelte waren allemaal smalle straatjes gevuld met typische streekproducten. Ik genoot van alle prikkels: de kleuren en geuren die op me afkwamen.
Gemma en ik zijn bij een eettent gaan zitten, genaamd 'Gili'. Daar probeerden we een aantal nieuwe hapjes uit. Bij elkaar kostte het niet meer dan 2 euro, ongelooflijk...
Terug in de bus reden we richting het zwembad. Wat een hemelse plek was dat! De middag bestond uit zwemmen, kaartspelletjes en pizza eten.
13-07-2016
Op een groen grasveld hebben we met alle studenten bij elkaar de groepsfoto gemaakt. De foto werd van bovenaf genomen, omdat we gezamenlijk de letters COP vormden.
In de ochtend hebben we in de Petra Kristian University de projecten doorgenomen die we gaan uitvoeren in de Indonesische dorpen. In een klein zaaltje moesten we onze projecten voorleggen. Er werd enthousiast op de muzieklessen en Engelse lessen gereageerd. Ten slotte zijn we buiten aan een spelletjestraject gestart. Het eerste spel was een vorm van estafette waarbij een natte handdoek moest worden doorgegeven. Aan het einde van de rij moest de handdoek worden uitgewrongen tot de emmer vol was en het pingpong balletje er uit/ over stroomde.
Na alle spellen waarbij we een bal met hoofden door moesten geven, een lange stok door hoepels moesten doorgeven en een weg geblinddoekt moesten afleggen, zijn we terug naar het hotel The Square gegaan.
In de avond ging de openingsceremonie in de Petra Kristian University van start. Wat was het heerlijk om al die verschillende culturen te zien, maar vooral om met onze eigen groep op het podium te staan. Samen met Guusje en Theresia zong ik het lied 'Leun op mij' van Ruth Jacot. Een gevoelig en rakend nummer.
14-07-2016
Een speciale dag vandaan! We gaan naar onze dorpen toe. Al vroeg in de ochtend zijn we opgestaan om te ontbijten en de backpacks beneden klaar te zetten. Een apart idee dat we elkaar voor een langere tijd niet zullen zien. Het is mijn wens om van betekenis te zijn voor de mensen om mij heen tijdens deze reis.
De busrit was een sauna, waarin zelfs slapen door alle hobbels moeilijk ging. Toen we ontdekten dat het beter ging met het raampje open was de rit meer draagbaar. Tijdens een pauze maakten we een openingsceremonie mee in Mojokerto waarbij we met een aantal belangrijke figuren op de foto werden gezet. Na het afscheid nemen van de andere studenten gingen we nu dan toch écht naar de dropen. Wat was ik nieuwsgierig naar hoe het zou zijn!
De weg die we aflegden vertelde ons dat we de bewoonde wereld al ver achter ons hadden gelaten. Toen kwamen we aan bij de entree van ons dorp Lebaksari. Uit de gekleurde huisjes keken we blije en nieuwsgierige gezichten ons aan. Het busje stopte en we werden gedropt bij een soort overdekte plek. Als eerste werd ik naar mijn huis gebracht en Melissa - student aan de Petra Kristian University - en haar lerares gingen mee.
Toen ik het huis binnenkwam schrok ik onverwacht toch van wat ik aantrof. Het dak was los van de muren, er was veel rommel, weinig meubilair en de badkamer was...even slikken. Toch wist ik dat ik deze gevoelens van shockeren en verbijstering het beste zo snel mogelijk aan de kant kon schuiven. Dit is hoe het is. Een gek idee dat ik ook hier geboren had kunnen worden. Ook vielen de tjiktjaks direct op, omdat deze kleine hagedisjes overal op de muur kropen.
We hebben gezamenlijk avond gegeten en het was fijn om te merken dat de lerares goed Engels sprak. Het communiceren met de anderen verliep nog moeizaam. Ook het eten was even wennen, erg pittig, maar die lieve Indonesische lerares ontfermde zich over mij. Dat was rustgevend. De muggen hadden namelijk - zo goed als - mijn benen lek geprikt. Daar kreeg ik vervolgens een allergische reactie op en overal verschenen grote rode schijven. Het was fijn dat Ekadewi (lerares) allerlei zalfjes bij zich had die de allergische reactie zou verminderen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
